کهف

۱

بر کاغذم

سنگ می روید.

نشسته ام

نگاه می کنم.

۲

سایه

مگر نه از سیاهی بریدی که

من از نور

بگذرانم ات

آن شب چه دیدی که باز

دل ات یاد سیاهی کرد؟

۳

آسمان آینه ای ست.

نگاه کن

عکس خودت را ببین-

تکه ابری ست.

۴

به نیم روز

بریده بریده دیدم ات_

مگر به تیغ شعر.