[قطعه]
جمعه, ۲۷ بهمن ۱۳۹۶، ۰۵:۰۳ ب.ظ
برای س
مثلِ یک ساقهیِ تُرد
در سخنگفتنِ من میشکنی
دستام از پیری
میلرزد
و از رویِ نیاز
با چراغِ کلمات
رویِ این اسمِ کبود
نور میتابانم
دستِ من میلرزد
نورِ من آشفتهست
و تو در دورترین منزلِ این اسم
در آن واجِ نهان
میگریزی از نور
و از سکوتات پیداست
که مشوش شدهای.