رفتار ذهن در موقعیتِ بی‌زمان [یادداشت]
يكشنبه, ۱۴ آبان ۱۳۹۶، ۰۷:۱۹ ب.ظ
بی‌زمانی. فشردگی و ایجاز. لمحگی. قطعه بودن.
فیزیکِ ذهن طوری‌ست که امتدادِ بی‌زمانی را نمی‌فهمد. شاید به این خاطر که برایِ لمسِ لحظه‌یِ بی‌زمان، ذهن مجبور است تمامِ انرژی‌اش را مصرف کند. و یا شاید هم به این دلیل که در مواجهه با بی‌زمان، ذهن شکلی فشرده به خودش می‌گیرد، قطعه می‌شود و اگر بی‌زمانی مطول شود، میانِ لحظه و ذهن ناهم‌خوانی پیش می‌آید و به نفس‌نفس می‌افتیم.
مولوی می‌گوید که: آرزو می‌خواه لیک اندازه خواه