زبانِ برهنه یا زبان مذهبی [یادداشت]
يكشنبه, ۲ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۱۰:۴۳ ق.ظ
باید به زبانی برهنه دست یافت. زبانی که از آرایشِ شاعرانه (واژهی اشتباهِ شاعرانه را عمداً به کار میبرم) و سلطهجوییِ سخنورانه تهیست.
زبانی مذهبی: تو نه میتوانی تأویل کنی و نه گزیری از تأویل داری.
حرارتِ متن: اگر دور شوی یخ میزنی و اگر (به قصدِ تأویل) لمساش کنی، دستهایات میسوزند.
زبانِ بیمصرف. مصرفناشدنی و ناگزیر.
زبانی که به بدایتِ خود بازگشته: فقط برایِ فکر کردن. برایِ گرمشدن.(انسانِ نخستین در تنهایی آواز میخواند) بسترِ کشفِ مدام.(انسانِ نخستین بر چیزها اسم میگذارد)
زبانی که بازنمودِ ذهن نیست. خودِ ذهن است.
۹۷/۰۲/۰۲