[شعر]
جمعه, ۲۴ شهریور ۱۳۹۶، ۰۹:۱۴ ق.ظ
کلمه به کلمه
وسیع میشدی اما
خاموش
بر چشمبندِ تو چیزی نوشته
لجوج با معما
و تاریکی آنقدر به خود پیچید
که خندهاش گرفت
میدانم
سحرگاهِ یکروز
آخر
دریا چشم باز میکند.
- .
- کوت
- .
- .
- .
- .
- .
- چهار چشم و یکی کم
- اعتماد به نفس
- خواب اتوبوس