بلاهت و اشک [اندیشه]
پنجشنبه, ۱۶ دی ۱۳۹۵، ۰۴:۵۷ ب.ظ
درست مثل ابلیس. مغرور است. سرخ و سیاه و سخت. نفوذناپذیر است. باید از او پرهیز کرد.
آدم چه می بیند در ابلیس؟
تنها سلاح ما (یا حداقل من) در برابر او چنگ انداختن به بلاهت است. تنها مزیت من دربرابر او دیوانگی ست.
آدم در برابر سختی ابلیس چه می کند؟ گریه. تنها باید گریه کند. او سنگ است و تو چاره ای نداری جز این که به تمامی آب شوی. اگرنه زلال و جاری، لاقل گل آلود و آشفته.
اما ناگزیری از گریه کردن. در برابر قدرت او، باید با تمام توان روحت ضعیف شوی.
و صلاحِ ما
سلامِ ما ست
سلام (سَ)
تَجَرُّدُ النَّفسِ عَنِ المِحنَتِ فِی الدّارَینِ.
سلام بر ابلیس!