تراشیدنِ هیزم [یادداشت شخصی]
آخرین بار که از خودم نوشتم و چیزی حل شد، ماه ها پیش بود. چه می کرده ام در این چند ماه؟ بی خبرم بوده ام. یا به عبارت دیگر آگاه بوده ام. گرم بوده ام.
امشب سردم شد. بعد از مدتها. شاید به خاطر پاییز باشد. پس هرچه دارم را می سوزانم تا گرم شوم. سوختن در آتش بهتر از یخ زدن در سرماست.
And out of the bronze of the image of “The Sorrow that Endureth for Ever” he fashioned an image of “The Pleasure the Abideth for a Moment.”
The Poems and Fairy tailes of OscarWilde, Page 199
1.
نوشتن مثل آب است. گاهی قطره قطره می بارد و پُر ات می کند. گاهی برعکس. ذره ذره نشت می کند از تو. تا خشک شوی. بعد از مدت ها امشب برای خالی شدن می نویسم.
آبی که بماند می گندد.
آب کم جو تشنگی آور به دست
«مولوی»
2
پیش از آن باید بدانم که حالا دقیقاً کجا هستم؟ چگونه ام؟ و بعد نگاه کنم به مسیری که رفته ام.
دارم تنها می شوم. مثل زمستان 92. (اگرچه می دانم هیچ وقت دو چیز شبیه هم نیستند.)
مدام یا پس ام زده اند یا پس زده ام. سرخورده نیستم. بهای زیاده خواستن است.
اطرافم پر شده از آدم های کم قدر و همت. زبان هیچ کدامشان را دیگر نمی فهمم. دیگر کسی برایم زیبا نیست. هرکه زیبا نباشد را پس می زنم. تهور... من هیچ وقت این قدر قوی نبوده ام. خودم را می شناسم. این تهور از کجاست؟ نمی دانم. دیگر به تخمم نیست که پس ام بزنند و نمی دانم چرا؟
3
زمستانِ 92. چیزی در دلم می گوید که همه چیز برمی گردد به زمستان 92.
آن زمستان و روزهای پس و پیش اش، من بیشتر از همیشه در خودم زندگی کردم. در بسته بودم به روی خود. تنها بودم. مرطوب و مرتعش. بی کس. نمی دانم چه وقت بود و چه کسی در را باز کرد. اما حالا، بعد از حدود سه سال صدای جیرجیرش را می شنوم دوباره. بریده ام از بیرون.
خسته نیستم.
4
یادم می آید آخرین بار یکی از روزهای همان زمستان بود. گوشه ی نمازخانه ی دبیرستان توحید. برای هیچ چیز گریه کردم. بعد از آن همیشه برای کسی بود. همیشه دلیلی داشت. برای چیزی بود.
و امشب، دوباره برای هیچ چیز.
5
می آیید و می روید. ترکتان می کنم. ترکم می کنید. برای هرکدامتان که در این لحظات از گوشه ی ذهنمرد شوید، چیزی می نویسم :
6
پاکیزه، زیبا... بکر و تیره. این سکون را مدیون توام.
بِوَز. کدر نشو. تو هنوز زنده ای.
7
رفتم و آمدم. روشن ترم حالا.
من همیشه برای آرام شدن به دنبال چیزهایی غیر از نوشتن بوده ام.
8
تو حالا سرت خوش است. هنوز زشتی ندیده ای و چشم باز نکرده ای هنوز که ببینی.
خدا را هم برای خودت می خواهی. چه می شنوی از او که از تو نمی شنوم؟
امروز قصه ی موسی و شبان را خواندم. موسایش شبیه تو بود.
کاش زندگی کنی.
9
چند وقت پیش می خواستم اسم این وبلاگ را عوض کنم. عوض نکردم. منتظر زخم تازه ماندم. رسید.
10
تو هیچ وقت این متن را نمی خوانی. هیچ نخوانده ای مرا. اما بیشتر از همه مرا پر کرده ای. با خون خودم.
اگر یک روز کسی از تو بپرسد. می گویم: "هیچ یادم نمی آید." و این یعنی یک رویداد تمام شده. و به کلی تمام شده. وقتی از رویدادی هیچ در خاطرت نماند، یعنی به کلی هضمش کرده ای.
خسته ام اما هنوز
11
همیشه حق با من است. چراکه همیشه در برابر زندگی منفعل بوده ام. آینه بوده ام. (چه ادعای بزرگی)
رشته ای بر گردنم افکنده دوست
می کشد هرجا که خاطرخواه اوست
12
یک بار برای دوستی نامه نوشته بودی. دلم می خواهد همان نامه را برایت بفرستم.
دلم تنگت است. هنوز نفس می کشی.
13
بیزارم از هرآن چه گفته ام اما پشیمان نیستم.
نمی دانی آن چه یکبار جلوی دکه ای سر گلستان به تو گفتم چقدر سخت بود برایم. اما زخم بود. باید می زدم. تو این را می دانی. همیشه زخمی بودن را از تو یاد گرفته ام.
14
چه خوب که تو خوب رفتی. همیشه مانده ای در دلم. خودت خواستی که جدی نباشی و نمی شوی هم. شاید روزی باید از تو چیزی بردارم. شاید... شاید... "شاید" کلمه ی توست.
15
چیزی که مرا بیزار می کند، شناخته نشدن است. بد فهمیده شدن است. تو بهتر از همه شاید مرا می شناسی. هیچ گاه از تو بیزار نخواهم شد. اگر مانده بودی بی گمان همه چیز شکل دیگری می گرفت.
16
مثل کوه. تکان نمی خوری برعکس همه. لرزانی اما. دلم اگر این گونه محکم است، از توست. مرا از راه هایت بالا می بری و بعد؟
17
بت... دارم به این کلمه فکر می کنم. بت نباید حرفی بزند. نباید بیاید. نباید برود.
تنها باید ساخته، ستایش و بعد شکسته شود. (مطمئن نیستم کلمه ی آخر را)
شاید گناه تو نیست.
18
می بینی؟ دریا هم لجن مال می شود.
هنوز دریاست.
19
تنها می شوم. تها... مثل زمستان 92.
شاید دوباره به دنیا می آیم.
یادم هست وقتی دوباره بهار شد. تابستان را هم به یاد می آورم. آن بیابان را... پاییز را و پریشانی اش. و حالا که دوباره زمستان است.
20
میان همه، یکی هم تو. خاموش و بزرگ. می بینی چه طور خالی شده ام؟
از همه کس. از همه چیز.
ما به تو پرداختیم خانه و هرچ اندروست
دلم خالی تر از همیشه ست. باید خالی تر شود؟
دست توست.
آتشم بزن.
2 مهر 95
کیمیا
