کهف

نان‌پاره ز من بستان جان‌پاره نخواهد شد

آواره‌ی عشقِ ما آواره نخواهد شد

آن را که من‌ام خرقه عریان نشود هرگز

وآن را که من‌ام ‌چاره بی‌چاره نخواهد شد

آن را که من‌ام منصب معزول کجا گردد

آن خاره که شد گوهر او خاره نخواهد شد

آن قبله‌ی مشتاقان ویران نشود هرگز

وآن مصحفِ خاموشان سی‌پاره نخواهد شد

از اشک شود ساقی این دیده‌ی من لیکن

بی نرگسِ مخمور-اش خماره نخواهد شد

بیمار شود عاشق اما بنمی‌میرد

ماه ار چه که لاغر شد استاره نخواهد شد

خاموش کن و چندین غم‌خواره مشو آخر

آن نفس که شد عاشق اماره نخواهد شد