کهف

پاسخ:
لایک یعنی چی؟

پاسخ:
آره. جا داره شریف بود
ولی خوب... این توصیه ایه که باید به افراد بی شرف کرد. حس میکنم آدم شریفم که باشه باز خیلی چیزای دیگه هم باید باشه.
کل الناس هالکون الا...

پاسخ:
ببین. حس میکنم احتمالا همینی باشه که میگی. واقع بینانه ش همینه.
ولی
اون که برای خدا قربانی میکنه کو؟

پاسخ:
خدا که براش خودش نمی خواد. برای تو می خواد. نیازمند نیست. ولی فرق داره حس میکنم بهانه هه خود شخص باشه یا خدا
تو برای مامانت میری نون میگیری اگرچه  در نهایت نونو میده خودت بخوری.

پاسخ:
ممنونم
ولی
احسنت یعنی چی؟

پاسخ:
اره. اون که گفتم " ببین. حس میکنم احتمالا همینی باشه که میگی. واقع بینانه ش همینه." همینو در نظر داشتم.
در نهایت واسه خودمونه.
ولی اینو نمی دونم هنوز
که آیا بهونه هه فرق کنه یا نه.
نمی دونم اینکه مثلا تو یه چیزو بذاری کنار چون خوشت نمیاد ازش فرق داره با اینکه تو یه چیزیو بذاری کنار چون خوب نیست و خیر نیست و به صلاح نیست؟

پاسخ:
اون خیری که میگم توجه داشته باش خیر عادی نیست.
اون خوش نیومدنی رو میگم بده که ناشی هوا و هوس باشه (کلمه بدیه هوا و هوس کلمه بهتر ندارم ولی). قبول دارم اینو که مبنایِ کنش به هیچ وجه نباید به چیزی غیر از خود فرد برگرده. یعنی چیزِ بیرونی نباید فردو کنترل کنه. اما خوب. این به معنی روهوا کنش کردن و هوایی بودن نیست. آدمی که افسارو از گردنش برداشته، باید یه وجدان اخلاقی داشته باشه (که البته این اخلاقه هم اون اخلاقه نیست. اون اخلاقه افساره ست). نیکی... حرف سره نیکیه. و این نیکیه هم از یه جور شعور ِفردی (و شایدم تاریخی) میاد.

پاسخ:
اره. ایده های کلی (مثلِ ایدئولوژی یا مذهب یا...) تکلیفشون مشخصه.
این نیکیه که میگم و اون خیر و صلاحه که گفتم هم کاملا شخصین. وجدانِ شخصی
یه چیزی (یه حس حتی) در درون شخص که جلوی افسارگسیختگیش رو میگیره. شرافت منظورمه.
آدمِ شریف، مبنای کنشش خوش اومدن و بد اومدنش نیست. چیزِ دیگه ای غیر از خودش هم نیست البته

پاسخ:
درست میگی.
اما به هرحال هنوز یکمی امید دارم.
پیشاپیش میدونم البته بادِ هواست.
ولی شاید داشتنش (حداقل به خودم) لازم باشه.
ولی اره...

پاسخ:
اینا همه یه جورایی از نقص بشریته :))

پاسخ:
هین عیدِ قربانی ست این