بی خاطره
به خاطرِ چیزی
همیشه سپرده میشد
پس
در ضمنِ چیزها
بود و مدام
آن چشمِ سرخِ تنیده
بسط مییابد.
مرکزِ دایره
به ما که در دَوَرانایم
-آن لحظه که گم شد-
چه داشت که بگوید؟
۰ نظر
۱۵ آبان ۹۶ ، ۱۹:۰۷
- .
- کوت
- .
- .
- .
- .
- .
- چهار چشم و یکی کم
- اعتماد به نفس
- خواب اتوبوس