کهف

گالوم تجسم ضعف است. لاغر و استخوانی و توسری‌خور است. در پلشت‌ترین وضعی شبیه به زبون‌ترین حیوانات زندگی می‌کند. اگر بشود انتهایی برای ضعف تصور کرد٬ گالوم دقیقاً در همان حوالی است. اما او دقیقاً کسی است که بیشتر از همه در چشم زهرآگین قدرت خیره شده است. او بیشتر از هر کسی قدرت را می‌فهمد و هیچ‌کس به قدر او عاشق حلقه نیست. او به راحتی وحشت می‌کند و مطیع می‌شود اما حتی لحظه‌ای از سرکشی‌ و خشونتی که روحش هست چیزی کم نمی‌شود. گالوم با مچ باریک و صورت چروکیده‌اش٬ هم یکسره ضعف است و تجسم نهایی قدرت است. نه که زور داشته باشد و زورش به این و آن بچربد٬ چون این سمت سالم قدرت است. زبونی گالوم حاصل فهمیدن قدرت است. این بلایی است که باز کردن در آن اتاق ممنوعه و خواندن اسم مخفی شیطان بر سر آدم می‌آورد.