من همیشه تعجب می‌کنم و هیچ‌وقت برایم عادی نمی‌شود و نمی‌توانم با این مسئله کنار بیایم که زندگی‌ای را به چشم دیده‌ام که تمام و کمال و بی‌تعارف بستر رذالت و مأمن فرومایگی بوده است و وقاحت آشکار اسباب خجالت نمی‌شده است. در عمر کوتاهی که داریم، مواجهه با پلشتی طبیعی‌ای که در روح آدمیزاد مخفیست، قاعدتاً باید کافی باشد و احتمالاً وقت برای تجربه کردن جهنم همیشه هست. این جهنمِ پیش‌پیش واقعاً زیاده‌کاریست.
۰ نظر
۰۷ اسفند ۰۱ ، ۱۳:۰۳