بُتا گریز ز عشقت بگو چگونه توانم
که درد عشق تو چون آتش اوفتاده به جانم
به دامِ درد و بلایم فکنده چشم نظر باز
غلام جلوه ی حسنم اسیر مهر بتانم
دلم چو بید پریشان غم تو باد خروشان
بِکن ز ریشه و کم کن ز عرصه نام و نشانم
به جای بوسه قناعت کنم به زخم تو بر تن
تنم سپر کنم اینک بزن به تیغ و سنانم
جمال بی بدلت را چگونه شرح بگویم
تو شاه عرصه ی حسنی و من بریده زبانم
زمستان 94
۱ نظر
۱۲ شهریور ۹۵ ، ۲۳:۴۶