[شعربلند]

نقاب سنگی‌اش

ترک خورده

-بوی خون و سپیدار-

به جست‌وجوی آینه

سر می‌کشد به آسمان

از هزار ستاره

چشم‌اش یکی را می‌پذیرد.

ستاره دری می‌شود باز

به دریا:

-«آفتاب

در های گشوده را می‌بندد

پس تا سپیده وقت داری

زیر آب

دنبال نقاب شیشه‌ای‌ات بگردی.»